Tragiek
is geladen met schoonheid. Daarom hou ik van Cambuur. Vijftig jaar strijd.
Nooit Europa in. Ooit stond ik met heit op de tribune. Huilen als ze verloren.
Nu zit ik daar met mijn zoon. Lachen als ik tweet. Zoekend naar woorden die
tragiek mooi maken. Juichen als ze scoren. Vloeken als het niet lukt: winnen en
schrijven.
Wytze
Geen opmerkingen:
Een reactie posten